Hapa Kwetu

Jana jioni nilivyokuwa ninachapisha kitabu changu kipya mtandaoni, nilijipiga picha kwa ajili ya kuiweka kwenye jalada la nyuma la kitabu. Nilikuwa nimetumia masaa yapata manne katika kuweka marekebisho ya ziada ya mswada na pia katika hatua za kwanza za kuuweka mswada mtandaoni. Picha niliyojipiga inaonyesha dalili za uchovu niliokuwa nao baada ya kufanya kazi ya kufikirisha. Sikujali. Niliamua kuitumia picha hiyo hiyo, nikamalizia shughuli ya kuchapisha kitabu. Tukijiuliza kwa nini tunaweka picha kwenye jalada la kitabu, tutakumbana na masuala na masuali. Suali pana zaidi ni kwa nini tunajipiga picha. Picha kama hii niliyojipiga jana itakaa kwenye jalada hivyo ilivyo, pamoja na kwamba inaleta taswira yangu ilivyokuwa kwa sekunde ile moja ilipopigwa. Baada ya sekunde ile moja, uso wangu haukubaki hivyo. Huenda nilitabasamu au kununa. Baada ya muda, sikuwepo humu ofisini, na vitabu nyuma yangu, wala sikuvaa nguo zinazoonekana pichani. Tunaweza kusema kuwa picha ni udanganyifu.

Leo nimechapisha kitabu ambacho ni mwongozo wa Song of Lawino , utungo maarufu wa Okot p'Bitek. Kitabu hiki, Notes on Okot p'Bitek's Song of Lawino , ni zao la miaka mingi ya kutafakari utungo huu maarufu katika fasihi ya Afrika. Nimejitahidi kuandika mwongozo ambao unaichambua Song of Lawino katika mkabala wa fasihi ya Afrika, kwa maana ya mtazamo wa fasihi linganifu, na masuala ya itikadi. Vile vile, nimetumia dhana za nadharia ya fasihi, ambazo zina umuhimu katika kuuelezea utungo wa Song of Lawino . Uandishi wa miongozo ya kazi za fasihi nilianza zamani. Mwongozo wa kwanza kabisa nilioandika ni juu ya tamthilia ya Arthur Miller, A View From the Bridge , ambao niliuandika kwa ajili ya Taasisi ya Elimu ya Watu Wazima, Tanzania, miaka ya sabini na kitu. Niliwahi pia kuandika mwongozo juu ya The African Child , utungo wa Camara Laye. Mwongozo wangu ambao unajulikana zaidi ni Notes on Achebe's Things Fall Apart, ambao historia yake niliielezea katika blogu hi

Leo napenda kuendelea na jadi ya kuwakumbuka wasomaji wangu, kwa moyo wa shukrani. Kwa kuwa ninaandika katika magazeti, majarida, blogu zangu na za wengine, Facebook, na pia naandika vitabu, nina wasomaji wengi sehemu mbali mbali za dunia. Hapa nimeamua kuwakumbuka wasomaji wa vitabu vyangu ambao ni wanawake wenye asili ya Afrika na nimefahamiana nao Marekani. Kwa kuwa nao ni wengi, na wengi siwafahamu, nitawataje wachache tu. Huyu hapa ni Shannon, m-Marekani Mweusi anayeishi Minnesota. Ni  profesa na mwandishi ambaye amekuwa akijijengea umaarufu. Kitabu chake cha kwanza, See No Color , kimewavutia wasomaji na wahakiki. Shannon alikuwa mhakiki wa kwanza kuchapisha uhakiki wa kitabu changu cha Africans and Americans: Embracing Cultural Differences . Niliwahi kuandika habari zake katika blogu hii. Huyu hapa ni Maimouna, mzaliwa wa Ivory Coast, anayeishi Minnesota. Yeye ni mmoja wa wasomaji wa mwanzo kabisa wa Africans and Americans: Embracing Cultural Differences . Nil

Katika vitabu vinavyohusu mafanikio na maendeleo binafsi na pia kuinufaisha jamii, kuna mambo yanayoelezwa tena na tena. Mambo hayo tunaweza kuyaita mbinu au siri za mafanikio. Picha nilizoweka hapa zinaorodhesha mambo hayo. Kwa upande mmoja kuna mambo wanayofanya watu wenye mafanikio au wanaotaka mafanikio. Ni mambo ambayo ni sehemu ya tabia ya watu hao. Kwa upande wa pili, yanatajwa mambo wafanyayo watu wasio na mafanikio, au wasiofahamu njia au siri ya mafanikio. Hao ni watu wa kushindwa. Mambo wanayofanya watu wenye mafanikio au wanaotaka mafanikio ni kama kusoma kila siku, kuwa wepesi wa kuyapokeo mabadiliko, wepesi wa kuwasamehe wenzao, wanaongelea fikra na mawazo, wanajifunza muda wote, ni wenye shukrani, wanajiwekea malengo na wanayatekeleza, wanawatakia wenzao mafanikio, wanayasifia mafanikio ya wenzao. Watu wasio na mafanikio au wasiofahamu siri ya mafanikio ni wakosoaji wakubwa na walalamishi,  wanaogopa mabadiliko, wana visirani, wanawaongelea watu, wanajiona wajua

Tarehe 27 Februari, nilizuru nyumba alimozaliwa mwandishi Ernest Hemingway, na pia jumba la kumbukumbu ya Hemingway, kama nilivyoandika katika blogu hii na blogu ya ki-Ingereza. Ilikuwa ni siku ya pekee, siku ambayo ndoto yangu ya miaka ilitimia. Kati ya watu niliokutana nao katika nyumba ya Hemingway, ambao nao walikuwa wamekuja kuitembelea, ni binti aliyejitambulisha kuwa ni wa ukoo wa Hemingway. Alinipa kadi yake, iliyoonyesha kuwa jina lake ni Laura Hemingway. Nilishangaa na kufurahi, nikaanza kuongelea namna ninavyomwenzi Hemingway. Niliongelea kozi yangu ya Hemingway, na jinsi ninavyowasiliana na mzee Patrick Hemingway. Binti huyu na wengine tuliokuwa tunasubiri kuanza ziara walivutiwa na taarifa hizo. Ninajitambua kuwa siwezi kuiachia fursa yoyote ya kuongelea habari za Hemingway. Kwa bahati mbaya, niliporejea kutoka Chicago, niligundua kuwa nilikuwa nimepoteza anwani ya binti huyu. Leo amejitokeza katika facebook kuanzisha mawasiliano nami. Baada ya kuweka uhusiano h

Bill Gates, tajiri mkubwa kuliko wote duniani, ni msomaji makini wa vitabu. Anasoma vitabu yapata 50 kwa mwaka. Anaviona kuwa njia bora ya kujipatia elimu, hata kwa yule ambaye hakusoma sana shuleni. Yeye mwenyewe alijiunga kama mwanafunzi wa Chuo Kikuu cha Harvard, lakini alijiondoa bila kuhitimu. Kwa maelezo yake mwenyewe, Bill Gates anasema kuwa tangu alipokuwa mtoto, alikuwa na ndoto nyingi kuhusu maisha yake ya baadaye. Anashukuru kwamba wazazi wake walimpa fursa tele za kusoma vitabu, ambavyo vilistawisha ndoto zake. Sasa, katika utu uzima wake, anaendelea kusoma vitabu vya aina mbali mbali, ingawa anapenda zaidi vitabu vinavyoelimisha, kama vile vitabu vinavyoelezea mabadiliko ya dunia, sayansi, tekinolojia, na jamii, na namna binadamu anavyoweza kuchangia mabadiliko chanya. Anapenda vitabu vinavyohusu namna ya kutatua matatizo kama vile magonjwa. Unaweza kujionea jinsi Bill Gates anavyovithamini vitabu ukitembelea blogu yake. Ziko pia video ambamo anaongelea vitabu, kwa

Ukimwuliza mwandishi kwa nini anaandika, anaweza kukuelezea msukumo, sababu, na malengo yake. Nami kuna mambo yanayonisukuma niandike, hasa hamu ya kuwafikishia watu fikra na mitazamo yangu kuhusu masuala mbalimbali. Nina hamu ya kujieleza kwa namna ya kuwagusa wasomaji, na ninapoona nimefanikiwa, ninafurahi. Wasomaji hao wananipa motisha ya kuendelea kuandika. Hapa kushoto niko na mama Kandie, m-Marekani. Alikuwa mfanyakazi katika Chuo cha St. Olaf nilipoajiriwa mwaka 1991, tukawa tunafurahi na kuongea kila tulipokutana. Ni msomaji wa vitabu vyangu tangu zamani. Baadaye alistaafu kazini. Picha hii tulipiga mjini Faribault, mwaka jana. Tunapokutana tunajiona kama ndugu. Hapa kushoto niko na wadau wawili. Huyu wa katikati ni bwana Richard, kutoka Sierra Leone. Baada ya kununua na kusoma kitabu changu cha Africans and Americans: Embracing Cultural Differences , alinunua vingine akawapelekea marafiki sehemu mbali mbali hapa Marekani. Hii picha tulipiga katika tamasha la utamaduni

Ingawa kuendesha blogu kuna magumu, ninatambua faida zake. Faida kubwa kabisa kwa upande wangu ni uhuru wa kujieleza. Hakuna yeyote anayenizuia kuandika chochote nitakacho, kwa namna nitakayo. Ninaifurahia hali hii nikizingatia jinsi vyombo vya habari vinavyotawala uhuru wa watu. Wahariri na wamiliki wa vyombo hivyo wana uwezo wa kulikubali au kulikataa andiko wanaloletewa. Waandishi wanakosa uhuru nilio nao kama mmiliki wa blogu. Ninaamini kuwa baadhi ya mambo ninayoandika katika blogu yangu hayangechapishwa kwingineko. Mfano ni mada za dini. Mimi ni mtetezi wa uhuru wa watu kujieleza. Nikianzisha mada hapa katika blogu, ninamkaribisha yeyote kuchangia. Ninafurahi kuona hoja zikipambanishwa. Ninafurahi kuwapa watu fursa ambayo ni finyu au inakosekana mahali pengine. Msimamo huo nimekuwa nao tangu zamani. Siafiki kupigwa marufuku vitabu, magazeti, au njia zingine za watu kujieleza na kusambaza mawazo na mitazamo. Kuunga mkono upigaji marufuku wa maandishi au aina zingine za wat

Leo ninapenda kumtambulisha Abdallah Ramadhani, ambaye nimefahamiana naye siku chache tu zilizopita katika mtandao wa Facebook. Ilikuwa bahati tu kuwa nilianzisha mawasiliano naye, na ndipo nikaweza kujua habari zake. Nilivutiwa na shughuli za ufundi anazofanya. Nilimwambia kuwa ningeweza kuzitangaza shughuli zake katika blogu yangu. Nilitambua tangu miaka iliyopita kuwa ninaweza kuitumia blogu yangu hii kutangazia shughuli za wa-Tanzania ninaokutana nao au ninaopata habari zao na kuvutiwa na namna wanavyojishughulisha. Ninawaunga mkono. Kwa mfano, niliwahi kuandika juu ya wajasiriamali wa  Duka Asili na Super Muhogo. Abdallah Ramadhani alizaliwa Temeke, Dar es Salaam, mwaka 11 Mei,1979.  Anatengeneza viatu vizuri kama inavyoonekana pichani katika ukurasa huu. Ufundi huu alijifunza kwa baba yake, ambaye alijifunza kwa wa-Hindi. Wa-Tanzania tujijengee utamaduni wa kuvithamini vipaji vya wa-Tanzania wenzetu, na huduma wanazotoa. Tuwe na utamaduni wa kuzithamini kazi zao. T

Wanasema tembea uone. Ni njia ya uhakika ya kujipatia elimu. Tarehe 26 Februari, nilifika Oak Park, Illinois, kutembelea nyumba alimozaliwa mwandishi Ernest Hemingway na pia jumba la kumbukumbu juu yake. Niliandika kuhusu ziara hii katika blogu hii na katika blogu yangu ya ki-Ingereza. Mimi kama msomaji wa maandishi na habari za Ernest Hemingway nilifurahi kufika eneo hilo ambalo habari zake nilikuwa nimezifahamu kwa miaka mingi. Kabla ya kuisogea nyumba, nilimwomba dreva wa teksi, mzaliwa wa Nigeria, anipige picha. Humo ndani, baada ya kukaribishwa sehemu ya mapokezi na kulipia, nilijumuika, na wageni wengine, tukaanza ziara. Katika chumba cha kwanza, kuna viti, meza, na vitu vingine, na vile vile piano kama inavyoonekana pichani. Mama ya Ernest, Grace Hall Hemingway, alikuwa mpenda muziki na uimbaji, na aliwahamasisha wanafamilia katika fani hizo. Mtoto Ernest hakupenda, lakini alilazimika.  Nilijifunza mengi. Nitajitahidi kuyaelezea kidogo kidogo siku za usoni.

Katika kozi yangu ya Muslim Women Writers, tunajiandaa kusoma The Fall of the Imam , riwaya ya Nawal el Saadawi wa Misri. Nimeshawapa wanafunzi maelezo kuhusu historia ya fasihi andishi Misri, ambayo imekuwepo tangu miaka yapata elfu saba iliyopita. Hii ni kwa mujibu wa maandishi ya kale yaliyogundulika, kama vile hadithi na mafundisho ya dini, hasa The Egyptian Book of the Dead . Miaka ilivyopita, fasihi ya Misri ilitajirika kwa kutokana na mikondo ya ndani na nje, na hiyo ya nje ni kutoka sehemu kama Mashariki ya Kati na Uarabuni, pande zingine za Afrika, na Ulaya. Kwa karne moja na kidogo iliyopita, wamejitokeza waandishi wengi maarufu nchini Misri. Mifano ni Naguib Mahfouz, Taha Hussein, Tawfiq al Hakim, Yusuf Idris, Nawal el Saadawi, Sonallah Ibrahim,  na Alifa Rifaat. Kwa ujumla wao, waandishi hao wametumia mikondo niliyoitaja. Katika kozi hii ya Muslim Women Writers, nimemchagua mwandishi mmoja tu kutoka Misri, ambaye ni huyu Nawal el Saadawi. Na nimechagua riwaya yake

Tarehe 27 Februari, nilitembelea Oak Park, pembeni mwa Chicago. kwa ajili ya kuzuru nyumba alimozaliwa mwandishi Ernest Hemingway na nyumba ya kumbukumbu, Hemingway Museum, kama nilivyoripoti katika blogu hii na blogu ya ki-Ingereza. Katika Hemingway Museum, ambayo picha yake inaonekana hapa kushoto, niliona picha nyingi, zikiwemo za mtoto Ernest Hemingway. Hapa kushoto anaonekana babu wa Ernest kwa upande wa mama yake, akiwa na wajukuu. Kushoto kabisa ni Ernest, na hao watoto wengine ni dada zake. Hapa kushoto anaonekana mtoto Ernest, akiwa na bunduki na zana ya kuvulia samaki. Tangu utotoni, Ernest alifundishwa kuvua samaki na kuwinda. Hapa kushoto, mtoto Ernest anaonekana akimlisha mnyama ambaye kwa ki-Ingereza huitwa squirrel. Nimeangalia mtandaoni nikaona kuwa mnyama huyu anaitwa kindi kwa ki-Swahili. Nilipoiona picha hii nilivutiwa kuona mnyama ametulia namna hii, lakini nilipoisogelea na kusoma maelezo yanayoonekana chini kushoto, nilitambua kuwa huy